مسئولیتپذیری برای کودکان به معنای انجام کارهای متناسب با سن کودک است که که در نهایت به رفاه او و خانوادهکمک میکند. با افزایش روحیه ی مسئولیت پذیری، کودک سبک زندگی سالمی را تجربه میکند، توانایی مواجهه با انتقادات را مییابد، شروع به یادگیری استقلال میکند، باعث ایجاد احساس شایستگی میشود، قدرت تصمیم گیری افزایش پیدا میکند، بهبود اعتماد به نفس کودک را به همراه دارد و بهصورتکلی، منجر به تقویت رشد عاطفی کودک میشود.در واقع مسئولیت پذیری جزو ابعاد مهم پیشرفت شخصی و اجتماعی کودک به شمار میرود.
از دیگر سو، شکل گیری اعتماد به نفس از دوره کودکی سرچشمه می گیرد . به همین دلیل بسیار مهم است که از سنین کودکی تقویت شود چرا که پایه و اساس چگونگی رشد و پیشرفت کودک را تعیین می کند .
اعتماد به نفس به معنی ارزش قائل شدن و داشتن احساس خوب نسبت به خود فارغ از نقص ها و کمبودها است .این توانایی ، به معنی احساس اطمینان از توانمندی ها ، ویژگی ها و قضاوت خود است و به شدت برای سلامت و بهزیستی روانشناختی افراد از جمله کودکان حیاتی است . اگر کودک، از این مهارت برخوردار باشد می تواند در همه ابعاد زندگی از جمله روابط با دیگران و عملکرد در مدرسه موفق شود .
با توجه به این که مسئولیت پذیری میتواند در بهبود اعتماد به نفس نقش مهمی داشته باشد، در نتیجه آموزش این مهم به کودکان در اولویت امور تربیتی جای دارد.
از آنجایی آموزش مسئولیتپذیری به کودک کار سختی است لازم است این آموزش به صورت ادامهدار و متناسب با سن کودک انجام شود. کمک به کودکان در این مسیر بسیار مهم و حیاتی است، زیرا درک درستی از وظایفشان ندارند. اگر نیاز به پذیرش محدودیتها و مسئولیتها را نادیده بگیریم، منجر به مشکلاتی مثل بیانضباطی و غرور کاذب در کودکان میشود. با توجه به اهمیت این موضوع، نقش خانواده بهعنوان مهمترین کانون تربیت فرزند بسیار پر رنگ است و نیاز است با شناخت شیوه های صحیح تربیتی و راهکارهای عملی، در تقویت حس مسئولیت پذیری و افزایش اعتماد به نفس کودکان گام بردارند. بنابراین در کارگاه های آموزش خانواده ی پایه ی دوم دبستان، به بررسی روش های مناسب و کاربردی در این امر پرداخته شد.